'Mag ik U, Heer, er met respect op wijzen
hoe ik probeer U zeer correct te prijzen?
Ik leef voorbeeldig, ik volg nauwgezet
de punten en de komma’s van uw wet.
Ik span me altijd in om U te eren.
Heeft dat geen zin? Kunt U het niet waarderen?
Bent U niet eerlijk, Heer? Bent U soms wreed?
U ziet toch hoe ik dagenlang niet eet?’

‘Jij mens, dat vasten kan Mij weinig schelen.
Waar Ik naar uitzie, dat is: eerlijk delen.
Ontwar de knoop van ongerechtigheid
waaraan een groot deel van de mensheid lijdt.
Deel van je goede gaven, deel je leven.
Als iemand naakt is, kun jij kleren geven.
Als jij je grote opdracht gaat verstaan
hoeft niemand meer van honger dood te gaan.

Dan zal de zon pas echt voor je gaan schijnen.
Je wonden zullen wonderlijk verdwijnen.
Nooit voel je je meer angstig of alleen;
mijn recht en heerlijkheid staan om je heen.
Je zult een tuin zijn waarin veel kan groeien;
een bron van levend water blijf maar vloeien.
Je vindt de rijkdom waar je naar verlangt
als je de armen in je hart ontvangt.’