Kana

De gasten lachten nog, maar iets bedierf de sfeer.
Het bruidspaar was niet gul genoeg geweest.
De brandstof van het feest,
de wijn, was op – geen rode druppel meer.

Een uit de groep genodigden stond op en zei 
- Hij maakte een haast vorstelijk gebaar - :
‘Neem die zes vaten daar
en vul ze tot de rand.’ Dat deden wij.

‘Schep nu’, vervolgde Hij, ‘een beker uit zo’n vat.’
En denk maar wat je wilt, ik weet één ding:
dat het om water ging.
Glashelder water, en niet meer dan dat.

Toen ik het naar de ceremoniemeester droeg
was het ineens een goddelijke wijn.
Wat er gebeurd kan zijn?
Ik deed alleen maar wat Hij van ons vroeg.