Ik sleet mijn leven in het stof.
Ik had geen keus dan alle dagen
om wat liefdadigheid te vragen.
Mijn blik was leeg, mijn geest was dof.

Toen drong de boodschap tot me door:
Er is een man die heeft bewezen
dat hij zelfs blinden kan genezen.
Het klonk absurd - maar stel je voor...

En op een dag kwam Hij voorbij.
Ik zag Hem niet, ik kon niet kijken -
maar wel Hem met mijn stem bereiken.
Ik schreeuwde: ‘Jezus, denk aan mij!’

Hij riep me krachtig naar zich toe.
Ik tastte rond, Hij liet zich vinden.
Hij vroeg aan mij - aan mij, een blinde:
‘Wat wil je dat Ik voor je doe?'

‘Wat wil je dat ik doe?! Misschien,
als het zou kunnen en zou mogen,
Heer, geef mij dan vernieuwde ogen.
Ik wil zo graag het daglicht zien.’

Ik kwam met niets dan een gebed.
Wat ik Hem vroeg, heeft Hij gegeven:
‘Je mag als ziende verder leven,
door je geloof ben je gered.'

Vanbinnen was het altijd nacht,
maar Jezus heeft mij aangesproken.
Nu is de morgen aangebroken.
Hij heeft mij aan het licht gebracht.