De schatgraver

O Schepper die mijn leven schiep,
u die mijn wezen zelf formeerde,
mij uit het aardestof creëerde
en die mij vol genade riep
om in uw koninkrijk te gaan -
waarom ben ik van u geweken,
ja, ben ik zelfs in staat gebleken
uw grote schatten te weerstaan?
Tot u gebood:
“Kom uit de dood!”

Zie daar, de Landman, Gods gezant,
zwoegt door zijn liefde voortgedreven,
als wilde hij zijn leven geven.
Hij ploegt door onontgonnen land
tot hij een schat gevonden heeft.
De akker is van zoveel waarde,
dat hij de waardeloze aarde
met vreugde koopt en alles geeft:
Geen geld en goed,
maar hartenbloed.

Hij heeft daarna de grote schat,
het hemels koninkrijk, verborgen.
Maar straks begint de nieuwe morgen,
verschijnt voor mij de gouden stad.
Een hemels oogstfeest is die dag:
Ik zal met eigen oog aanschouwen
de rijke vrucht, de Godsgebouwen
waarin ik eeuwig leven mag.
Het komt weldra,
halleluja!