De man in dure kleren,
vol pracht en overdaad,
negeert hem, die met zweren
crepeert bij hem op straat.
Hem werd geen wond verbonden,
geen kruimel afgestaan.
Omringd door enkel honden
ligt hij daar dood te gaan.

Zijn troost komt na het lijden
aan ’t hart van Abraham.
De man aan gene zijde
lijdt pijnen in de vlam.
Reeds in zijn aardse leven
had hij geluk gehad.
Nu wordt de rust gegeven
aan hem die niets bezat.

De rijke – nu de arme –
roept naar de overkant:
“O vader, heb erbarmen,
denk aan mijn broederband!
Laat hem die nu getroost is
weer uit de dood opstaan,
zodat mijn broers dit vonnis
niet hoeven ondergaan!”

Het antwoord: “Nee, zij weten
wat Mozes heeft gezegd.
Ook hebben de profeten
gesproken van Gods knecht.
Zij wilden zelfs niet buigen
voor wat God van hen vroeg.
Hen zal niets overtuigen,
zijn woord heeft kracht genoeg!”

U, Heer, sprak deze woorden
in een gelijkenis.
Zij zouden u vermoorden,
zoals gesproken is
door de profetenmonden.
Ik weet door het geloof
dat u leed voor mijn zonden,
u overbrugt de kloof!

U, Jezus, wilde buigen,
versloeg voor mij de dood!
U kreeg genoeg getuigen,
toen zich het graf ontsloot
en u zich openbaarde.
Al ben ik onbekwaam,
u roept mij om op aarde
te spreken in uw naam.