Hartgrondig horen

Waarom, Heer, spreekt u door gelijkenissen? 
Ik wil mij in uw woorden niet vergissen! 
Is mij het koninkrijk dan niet gegeven, 
geen eeuwig leven? 

Ik vraag u Heer, zijn soms uw eigen woorden 
gevallen op de weg toen ik ze hoorde, 
en heeft de boze, in mijn hart gekomen, 
het zaad genomen? 

Of had misschien uw koninkrijk op aarde 
voor mij geen diepgang en geen toekomstwaarde 
en was het zaad, geworteld tussen stenen, 
snel weer verdwenen? 

Of ben ik nog aan geld en goed gebonden? 
Heb ik in u geen vaste grond gevonden? 
Zodat er, ook al lijkt er iets te bloeien, 
geen vruchten groeien? 

Ik bid u Heer, laat mij uw vruchten dragen! 
Al ben ik blind, al zit ik vol met vragen, 
ik zal, als u uw toekomst zult ontvouwen 
uw rijk aanschouwen. 

De Heer spreekt: “Kind, gelukkig zijn je oren, 
omdat ze openstaan, hartgrondig horen. 
Ik zal hun die naar al mijn woorden leven 
veel vruchten geven.”