Hij heeft het brood gebroken:
‘Dit is Mijn vlees, het doet u goed.’
En bij de wijn heeft Hij gesproken:
‘Dit is Mijn bloed.’
In ieder woord lag stil verdriet
en vreugde ook; waarom doorzie ik niet.

Ik lijd aan machteloosheid.
Hij is zichzelf van iets bewust
dat mij vervult met angst en boosheid.
In alle rust
spreekt Hij van vluchten en verraad.
Wie weet hoeveel ons haast te wachten staat.

Maar één ding is nog zeker:
Mijn ziel vindt voedsel in dit brood.
Zijn liefde fonkelt in de beker,
diep donkerrood.
Ik eet en drink met droefenis,
alsof Zijn dood hiermee bezegeld is.