Hij voor mij

Als een loot uit droge aarde
schoot hij uit de dorre grond. 
Onopvallend, zonder waarde,
niets waarin ik schoonheid vond.
Hij werd zeer gesmaad, gemeden,
was vertrouwd met pijn en leed.
Hij heeft veel voor mij geleden,
droeg de zonden die ik deed.

Als een schaap liep ik te dwalen,
eigen wegen ben ‘k gegaan.
‘k Wilde zelf mijn schuld betalen,
ver liep ik bij hem vandaan.
Maar hij ging voor mij gewillig,
als een ooi stil naar de slacht.
Droeg de straf, geheel vrijwillig,
hij heeft al het werk volbracht!

Nu hoor ik uw stem weerklinken:
“Kom, wie dorst heeft, toch bij mij.
Kom hier van mijn water drinken,
zonder prijs, ik kocht je vrij!
Waarom geld voor iets betalen
wat u niet verzaden kan?
Kom dan wijn en melk hier halen,
neem genoeg, geniet ervan!

Eind’loos groot is mijn ontfermen,
nooit verlaat mijn liefde jou.
Eeuwig zal ik je beschermen,
nimmer wankelt ook mijn trouw.
Bergen kunnen wellicht wijken,
ook al wank’len heuvels ooit:
Mijn verbond zal niet bezwijken,
ik, de Heer, begeef je nooit!”