1. Vanaf een aardse heuveltop
ontsteeg Hij ons, om hogerop
verheerlijkt voort te leven.
Hij raakte los van plaats en tijd,
zijn handen zegenend gespreid,
zijn hoofd als vorst geheven.

2. Er kwam een wolk, vol hemels licht,
en Hij verdween uit het gezicht,
terwijl wij bleven staren.
Was dit dan echt de laatste keer,
de laatste blik op onze Heer
na drie bewogen jaren?

3. Het leek of Hij ons achterliet
als wezen, maar zo was het niet:
wij bleken koningszonen.
Goed was het dat Hij afscheid nam.
Hij heeft zijn Geest gestuurd; Hij kwam
voor altijd in ons wonen.