Waarom

Waarom verlaat U Mij in mijn verdriet?
Waarom, Mijn God, hoort U Mijn schreeuwen niet?
Ik smeek U – ach, Ik smeek U alle dagen,
maar krijg geen antwoord op Mijn bange vragen.

Mijn voorgeslacht werd wel door U gered
in antwoord op hun dringende gebed.
Zij riepen U om hulp en ze ontkwamen;
nooit wilde U hun stille hoop beschamen.

Maar Ik ben als een worm; Ik heb geen kracht.
Ik word bespot, door iedereen veracht.
Ze grijnzen zonder spoor van medelijden:
‘Nu maar eens zien of God Hem kan bevrijden.’

Van jongs af aan heb Ik op U vertrouwd -
maar nu ben Ik alleen en doodsbenauwd.
Een kudde stieren heeft Mij ingesloten.
Ik word geplet onder hun zware poten.

Ik heb zo’n pijn, Mijn hele lijf verkrampt.
Mijn leven is als water dat verdampt.
Ik ben een potscherf die ligt uit te drogen
in duisternis; Ik heb de dood voor ogen.

Kwijlend als honden staan ze om Mij heen.
Hun spijkers gingen Mij door merg en been.
Ze dobbelen een potje om Mijn kleren;
hoe Ik hier hang lijkt niemand iets te deren.

Heere, hoe lang vergeet, verstoot U mij?
Grijp reddend in en wees Mijn ziel nabij.
Of ben Ik werkelijk voorgoed verloren?
Zult U Mij niet uiteindelijk verhoren?

God, Ik geloof dat U toch bij Mij bent.
Dat maak Ik spoedig aan Uw volk bekend.
U zult Mij toch Uw grote trouw bewijzen,
en wie het hoort, zal U verwonderd prijzen.

U luistert als een zwakkeling U smeekt.
U bent het Die zijn boeien openbreekt.
Wie honger heeft, zult U te eten geven.
Wie U van harte zoekt, vindt eeuwig leven.

Straks buigt de hele aarde voor U neer.
Zelfs de gestorvenen brengen U eer.
Alle geslachten zingen van Uw macht,
want U regeert. Het is voorgoed volbracht.