Verward keek ik naar binnen
of ik mijn Jezus zag.
Het opgerolde linnen
was alles wat er lag.
"Wie heeft hem weggenomen,
want hier is hij niet meer.
Is er een dief gekomen?
Waar is mijn dode Heer?"
Mijn droeve woorden leken
te sterven in het graf
en er kwam taal noch teken –
dus wendde ik mij af.
Ik wierp mijn levensvragen
maar voor de tuinman neer:
"Hebt u hem weggedragen?
Waar is mijn lieve Heer?"
"Maria!" sprak de Heere
met zijn vertrouwde stem.
Met heel mijn wezen keerde
ik mij nu om naar hem.
Mijn naam, zijn levensteken –
hij was het echt, mijn Heer!
De dode doeken spreken
het laatste woord niet meer.
Verward keek ik naar binnen
of ik mijn Jezus zag.
Het opgerolde linnen
was alles wat er lag.
"Wie heeft hem weggenomen,
want hier is hij niet meer.
Is er een dief gekomen?
Waar is mijn dode Heer?"
Mijn droeve woorden leken
te sterven in het graf
en er kwam taal noch teken –
dus wendde ik mij af.
Ik wierp mijn levensvragen
maar voor de tuinman neer:
"Hebt u hem weggedragen?
Waar is mijn lieve Heer?"
"Maria!" sprak de Heere
met zijn vertrouwde stem.
Met heel mijn wezen keerde
ik mij nu om naar hem.
Mijn naam, zijn levensteken –
hij was het echt, mijn Heer!
De dode doeken spreken
het laatste woord niet meer.
Melodie: O hoofd vol bloed en wonden
Bijbelgedeelte: Johannes 20:11-18
Tekst: Jan Pieter Kuijper
Abonneer op het YouTube kanaal: